lieve hanna,
ik zit in de keuken met laptop op schoot. hij snort zachtjes. tegenover me staat de pompoensoep-in-spe te pruttelen op het heel erg vieze fornuis. een afwas wacht tot deze post af is. vieze pannen kijken smartelijk plakkerig in mijn richting. het is fris in de keuken want alle deuren staan tegen elkaar open. in de hoop de stofwolken van het schuren te verleiden buiten te gaan hangen. in plaats van overal door mijn kamer.
over de hele breedte van mijn kamer liggen planken uitgespreid. want ik ben bezig je kast te bouwen. gezaagde, geschuurde planken, die in totaal een lap grond van een bij twee in beslag nemen. zeg maar: alles tussen bed en kachel.
Ik zou je thee willen laten drinken uit mijn theepot, lekker met laptop in bed. ware het niet dat mijn bed niet alleen niet is opgemaakt, maar ook vol ligt met allerhande troep oude kleren een fietspomp was brood en rugzakken.
ik ben zoveel bij jou geweest de afgelopen tijd, dat mijn eigen huishoudentje een beetje is versloft. alles is ranzig en alles is vol. ik word er een beetje moedeloos van. en, uiteraard, combineert zulke chaos altijd prima met inspiratie om van alles te doen: van het bouwen van een kast tot het nazoeken van duitse bakkers en bakkersknechts in Amsterdam rond... etcetera.
Het is kwart over acht, en ik wil nog veel doen. vandaag heb ik hard gezaagd en geschuurd en gemeten en alles hier heel vies gemaakt. ik hoop dus dat je iets voor me wil doen. voornamelijk een klein beetje geduld hebben. mijn theepot loopt niet weg en ook niet mijn bed en mijn vloer en mijn kamer en mijn armen en.
maar mag ik misschien vannacht bij jou binnenvallen? slapen op jouw schone, ordelijke gave nieuwe kamer? en um... in jouw armen?
liefs,
sandra.
