wearY travelleR

Wat niet in de Lonely Planet staat is dat er WEL goedkope bussen bestaan in Mexico. De eerste keer dat ik in DF was, liep ik er toevallig tegenaan. Nu had ik dus de goedkoopste en airco-loze bus naar Villahermosa. Ik was de enige niet-Mexicaan en een heuse attractie voor de rest van de pasagiers. De halve nacht gezellig zitten kletsen.

Villahermosa ligt in de staat Tabasco: het Nederland van Mexico. Het is er laag en onaangenaam vochtig, het enige verschil is dat het er ook snikheet is. Ik kwam erachter dat de volgende bus naar Cancun (van waar ik de boot naar Isla Mujeres kon nemen) pas ging om vijf uur. Het was op dat moment zeven uur ’s ochtends.

Na veel heen-en-weergeloop met vrachtdragers (mannetjes met tweewielige karretjes die je je spullen kunt laten verslepen van het busstation naar elders) kwam ik dan op een tweede-klasse busstation terecht waar wel een bus ging naar Chetumal (aan de grens van Belize). De man verzekerde me dat het van daaruit nog een uurtje was naar Cancun, wat ik toen al niet geloofde maar veel keus was er ook niet.

Tien busuren later en stoppend voor elke palmboom, arriveerde ik in Chetumal. Ik was totaal gaar, het was nog zeker vijf uur naar Cancun (tegen die tijd was de laatste boot ook vertrokken) maar ik wilde ook niet in het nixige Chetumal blijven. Dus pakte ik een laatste bus van de dag naar Tulum, waar ik zo’n twee uur later, tegen een uur of half twaalf aankwam: zo gaar als een quesadilla.

In Tulum is gelukkig de perfecte plek voor dit soort gelegenheden, op steenworp van het schattig kleine busstation: The Weary Traveller Hostel. Daar kon ik inchecken, kreeg meteen een biertje van een paar mede-reizigers en liet me wonder boven wonder zelfs overhalen tot nog een biertje en een salsa in de dichtstbijzijnde vreselijke bar. :)

De volgende dag ging ik tegen de middag per micro richting Punta Sam: de haven voor Isla Mujeres.