lagO de PatzcuarO
Ik was nog vrij besluiteloos over of ik na Patzcuaro noord- of zuidwaarts zou gaan toen ik in de boot stapte naar het eiland Yunuen in Lago de Patzcuaro. De boottocht was ‘divertido’ met band en dansende bejaarden die uitstapten op Isla Janitio. Ik verwachtte dat de eilanden in dit meer misschien zouden lijken op die in Lago Titicaca in Bolivia.
Maar aangekomen op Yunuen besloot ik dat ik het eiland binnen een halfuurtje wel weer had gezien. Er was echt helemaal niets aantrekkelijks en bovendien waren er bijzonder weinig mensen. De enige eilandbewoner die ik buiten zag, was een oude, één-ogige visser die bezig was een visnet te maken. Het was zo goed als onmogelijk om echt contact te maken.
Terug dus met alleen de bootslui. Janitio was bewoonder, maar dan ook weer heel touristisch. Uiteindelijk ben ik weer teruggevaren naar Patzcuaro.
Ik besloot nog een paar dagen naar het noordwesten te trekken, op zoek naar San Juan Viejo, de vulkaan en de kerktoren.
Daarna zou ik in de bus springen en in een dag of drie terug scheuren naar het diepe zuiden: de Yucatan, Vera, en haar gebroken teen!
Maar aangekomen op Yunuen besloot ik dat ik het eiland binnen een halfuurtje wel weer had gezien. Er was echt helemaal niets aantrekkelijks en bovendien waren er bijzonder weinig mensen. De enige eilandbewoner die ik buiten zag, was een oude, één-ogige visser die bezig was een visnet te maken. Het was zo goed als onmogelijk om echt contact te maken.
Terug dus met alleen de bootslui. Janitio was bewoonder, maar dan ook weer heel touristisch. Uiteindelijk ben ik weer teruggevaren naar Patzcuaro.
Ik besloot nog een paar dagen naar het noordwesten te trekken, op zoek naar San Juan Viejo, de vulkaan en de kerktoren.
Daarna zou ik in de bus springen en in een dag of drie terug scheuren naar het diepe zuiden: de Yucatan, Vera, en haar gebroken teen!
0 Comments:
Post a Comment
<< Home