reichstaG

Ik liep mee. Al was het meer uit nieuwschierigheid en om te zien of ik mensen kon sussen. Natuurlijk bleef het vrij rustig. Enkelen wilden de Reichstag bestormen. Na twee straten richting Mitte sloot de politie de staat af. 6000 bullen op nog geen 1000 punks.

Let ook op de fotografen in de achtergrond. Getooid met helmpjes en in grote getale.



Er werd een auto omgegooid. Stenen uitgegraven. De ME gaapte en krabde zich onder het kogelvrije vest. Toen men de auto met stenen begon te bekogelen greep de politie in. Een vlucht waarin bierflessen en stenen rondvlogen. Dan, toen het gevaar leek geweken, een verbazingwekkende rust.

geslenter. sigaretten. Net een "na de sex".

Van korte duur: de rust werd opgeschrikt door een peloton met traangas (zo zoemde het onder de vluchtende demonstranten) die in looppas de menigte opstuwde. Het kat-en-muisspel kon beginnen. Punkers verdwenen tussen de woonblokken. De politie zette de gehele omgeving af.

Opeens bevond ik me op een speelpleintje in het midden van een afgezet blok. Zenuwachtige hanekammen probeerden alle uitgangen of belden - tot ergernis van de bejaarde bewoners - bij de flats aan. Ik ging op een bankje zitten met een boekje. Naast mij streek een jongen neer met dreadlocks en een biertje. Hij zette het aan zijn lippen. Ik deed mijn boek open. We keken elkaar aan, haalden de schouders op en wachtten af.

Waar het schort is hier: "radicaal. Dat wil zeggen dat je om je doelen te bereiken ook geweld gebruikt". Ook splintergroepen hebben recht van spreken. Maar recht van slaan? Opleggen? Er bestaat een krachtige, vriendelijke weg. Daarvan ben ik zeker.

Het is gezellig hoor, bij ons in het Viertel. Liebe grüße aus Kreuzberg!