heatinG lessonS

Elk huis heeft zo zijn voorschriften. Je moet voorzichtig zijn met de losse deurklink, of de niet te hard op het bed ploffen. Maar hier in Anna's huis is 'wonen' echt een activiteit. En het warm krijgen een kunst waarvoor kracht, geduld en kennis een vereiste zijn.

"SIEGER" heet onze kachel.

Een nogal foute naam, vind ik. Maar toch ben ik heel blij met Sieger. Hij is vierkant en van gietijzer en hij staat in de keuken. Sieger is mijn grote vriend want hij zorgt ervoor dat mijn tenen niet alsnog koud worden, ook al heb ik twee paar sokken aan en mijn warmste wollen "hauspulli". Zonder Sieger was het alsnog ijskoud geweest.

Maar, om Sieger over te halen om alle verwarmingen in het huis van warm water te voorzien, moet je wel flink wat moeite doen. Alex' oma had er ook een, maar nog groter. Hij weet dus al goed hoe hij ons kleintje moet behandelen. Namelijk: eerst naar de kolenkelder beneden aan de wenteltrap. Daar moet je niet aleen hout halen, maar ook kolen en cokes. Dan zeul je al die zware kolenkitten (te onderscheiden van de reguliere kitten, Ruth) de trap op en heb je het ijskoud gekregen. En soms heeft de driepotige poes ook nog op de kolen gepist.

Met ijskoude handen moet je dan alle kranten van de afgelopen halve week opfrommelen en in een van de kleppen van Sieger gooien. Oh nee: eerst moet de as van gisteren eruit en buiten in de sneeuw in een emmer gekieperd. Niet vergeten! En niet zomaar in de container gooien: het moet eerst afkoelen, anders fikt de container uit.

Sieger grijnst me aan. Ik ga hem voederen: eerst papier, dan hout, dan kolen. Als de boel lekker brandt mogen de cokes erop. Anna zet zijn luchtklep helemaal open en steekt de kranten aan. En dan niet vergeten op te letten dat het water niet warmer wordt dan een graad of veertig, en de druk niet te hoog, en wel de pomp aanzetten, anders komt het water in het reservoir terecht en uiteindelijk in het riool in plaats van waar het hoort: in mijn CV.

Zo, Sieger is bedwongen. En dan nu de koffie!