freikörperkultuR

Berlijners vind je te pas en te onpas naakt.

In het begin was ik nog een beetje verbaasd. Vorige zomer: Ik fietste door Tiergarten, op zoek naar een rustig plekje op het gras om in alle rust te lezen (Paul Auster 'In the country of the last things'... HET boek!). Spiedend keek ik om mij heen. Her en der over de grasvelden verstrooid lagen lichamen naast bundeltjes kleren en flessen frisdrank. Op veilige afstand van elkaar. Mijn oog viel op een man met alleen een heel rare zwembroek aan. Ik fietste langzaam richting het grasveld om dan op te merken dat de man helemaal geen zwembroek aanhad. Hij lag daar gewoon in het openbare park en had bepaald onscrupuleus zijn hele zaakje uitgestald.

En bedankt.

Verderop op het veld leek het of een goddelijke hand nog meer Adams en Eva's over de aarde had uitgestrooid. En heus niet alsof hij de moeite had gedaan om er dan ook wat wijnbladeren bij te leveren. Nope! Rood, zwart, blond... alles lag er door elkaar te krullen. Ook de andere grasvelden boden weinig soelaas. Ik zag het somber in voor Paul Auster.

Uiteindelijk ergens neergestreken waar de schaamhaarconcentratie in elk geval zo laag mogelijk was. Ik legde een hardnekkige weigering tot integratie aan de dag:
dertig graden. Mijn T-shirt kleefde aan mijn rug. Ik zette er een bijpassend onverzettelijk gezicht bij op. Statement: jullie Freikörperkultur kan me aan mijn reet roesten!

Eergisteren was mijn tweede dag in Berlijn. Ik heb poedelnaakt bij min vier buiten gestaan. Het was heerlijk in de sauna met Alex, Anna en Yvon.

Nee, gewoon... even for the record. :)