AmantanÍ, TaquilE

net buiten de baai van puno liggen twee eilanden. het is een kwestie van vroeg opstaan en je met een fietstaxi naar de haven laten brengen om op een van de vroege boten aan te monsteren.

Amantaní is verder weg en minder touristisch. Maar prachtig. Er is een tempel van Pachamama (moeder aarde), op de ene berg, samen met de touristen.





Op de andere berg waren wij vooral, een paar schapen, heel veel ruige rotsen en een prachtige zonsondergang.




Taquile is drukker. hoewel om twee uur de meeste dagtouristen weer vertrekken en het eiland leeg en koud achterlaten. Heerlijk om dan in het communale restaurant op je gemak te schrijven en te lezen achter een warme mok maté de coca.



Een andere curiositeit van Taquile: de mannen breien hun eigen muts. (Uiteraard)lijkt het resultaat op niet meer dan een mopsig soort slaapmuts. Desalniettemin worden ze met trots gedragen. En dat is handig: aan de kleur muts kun je namelijk zien of de man getrouwd is (rood met motiefjes) of "single" (rood-met-wit).

Wel zo overzichtelijk:



Opa is duidelijk getrouwd.